PROLOG

     Niebo zasnuły ciemne chmury, kiedy Courtney Evans zatrzymała swój samochód przez jedną z publicznych szkół w Polwood. Zgasiła silnik i spojrzała na nieduży budynek. Mimo, iż w szkole nigdy nie należała do tych gorszych, teraz nie miała ochoty tam wchodzić.
     Spojrzała ukradkiem w lusterko, zerkając na przyjaciółki siedzące na tylnych siedzeniach.
     - Będziecie tu tak siedzieć czy wychodzicie? - powiedziała obojętnie unosząc jedną brew ku górze.
     - A ty nie idziesz? - odparła Laurel, jedna z nich, po czym spuściła głowę w dół żałując, że się w ogóle odezwała.
     - Dojde do Was później - odparła po krótkiej chwili, wymuszając przy tym sztuczny uśmiech.
     - Jak chcesz... - powiedziały równocześnie, wychądząc z samochodu i zatrzaskując za sobą drzwi.
      Nagle poczuła jak wibruje jej telefon. Dając tym samym do zrozumienia, że dostała wiadomość na szkolną skrytkę pocztową. Odblokowała telefon, po czym na ekranie wyświetliła się jego treść. W nagłówku znów pisało słowo: Nieznane. Courtney przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Wiedziała, że znów przyszła wiadomość od -C.
     Wzięła głęboki oddech i zaczęła czytać...

     Myślisz, że nie wiem co planujesz? 

     Zawsze wiem gdzie cię znaleźć... 

                                                        -C

     Courtney nie mogła uwierzyć w to, że tajemniczy ktoś, po zmianie numeru tak szybko go znalazł. Rzuciła telefon na tylne siedzenie, po czym ujrzała wychodzącą z budynku Janet. 

     Gwałtownie wyszła z samochodu machając do niej z drażniącym uśmieszkiem. 

     - Czego chcesz? - zapytała nastolatka podchodząc do niej. - Czy Courtney Evans znów ma jakiś problem? - dodała. 

     - A wiesz co? Mam - zaśmiała się, przeczesując palcami włosy. - Ostanio jakoś trace zasięg, mogłabyś pożyczyć mi telefon? Dosłownie na minutke... - oznajmiła, zerkając na dziewczynę, która najwidoczniej nie ukrywała zdziwienia. 

     - To co? - uśmiechnęła się Courtney, wyciągając ręke, aby ta położyła na niej telefon. 

     - Jasne... - powiedziała Janet, powoli podając telefon koleżance. 

     Courtney jeszcze raz spojrzała na dziewczyne, po czym odwróciła się w drugą stronę i weszła na spis dawnych połączeń. Jej numeru brak. 

     - Nie przesadzasz? - usłyszała zdenerwowany głos Janet. 

     Courtney wzięła głęboki oddech, odwracając się tym samym przodem do koleżanki. 

      - A co myślałaś, że naprawdę chce do kogoś zadzwonić? - zaśmiała się, przegryzając dolną wargę. - Biedna Janet, żeby tak się stoczyć... - dodała idąc powoli w stronę szkoły...