Prolog

     Czy myślałeś kiedyś, że będziesz w stanie zrobić coś tak głupiego, tak niewybaczalnego, tak bardzo nie w twoim stylu, że konsekwencje tego, będą mogły ciągnąć się przez reszte twojego życia? Może przez cały czas ukrywałbyś się na drugim końcu świata, ze zbyt wielkimi wyrzutami sumienia, by pokazywać się ludziom na oczy. Może nie potrafiłbyś żyć z tak wielkim ciężarem na sercu i wolałbyś poprostu ze sobą skończyć. Wtedy twój sekret w jednej chwili nie byłby już tak ważny, a ty nie musiałbyś się z nim męczyć.
     To było by jednak zbyt proste.
      Pomimo naszego milczenia i starań, by nic nigdy nie wyszło na jaw, zawsze znajdzie się ktoś kto wie o nas wszystko. Wyobraź sobie, że nieświadomie ktoś przez cały ten czas manewruje tobą, niczym marionetką. Wciąż stale wpędza cię w poczucie winy i przypomina o wszystkim, co kiedyś miało miejsce. A jednak za każdym razem przytrzyma się przy życiu.
     Abyś cierpiał.
     Nawet najbardziej zaufany przyjaciel może okazać się kimś, kto przez cały czas, dążył tylko do twojego nieszczęścia. To, co wydawało się prawdziwe, było tylko przykrywką, aby w końcu się zemścić. Może odkryłbyś prawdę wcześniej, a może nie byłbyś w stanie wzbudzić co do niego podejrzeń. To tylko odbiłoby się na tobie.
     Bo pomimo wszystko, to ty byłeś winien.
     Przykro mi, ale teraz i ty jesteś świadkiem wszystkich zdarzeń. Poznałeś więc już zasady gry i zobowiązany jesteś w nią zagrać. Ja po bawię się w teatrzyk, a ty na jakiś czas staniesz się moją marionetką. Uważaj komu ufasz i wierzysz bezgranicznie, bo gra właśnie się rozpoczyna.

-C