Sezon II

     Koło starego, dawno poniszczonego przez czas, budynku stała mała, drewniana altanka. Courtney bała się, że altanka pewnego dnia zniknie, gdyż tatuś i mamusia powiedzieli, że jest im niepotrzebna. Dziewczynka kochała tą drewnianą konstrukcje, ale nie chciała się do niej przyzwyczajać, by potem ból po utracie był mniejszy. Courtney nienawidziła bólu spowodowanym stratą ważnej rzeczy lub bliskiej osoby. To było jak usunięcie cząstki duszy, na zawsze. Bez możliwości jakiejkolwiek naprawy.
    - Courtney - zawołała mama, stojąc smutna na ganku przed domem. - Zbieraj się, musimy już jechać.
     Mama mówiła, że pojadą w niezwykłe miejsce, gdzie wszystko się zmieni. Znajdą tam nową szansę, już nie będzie tak samo.
     Dziewczynka podniosła się z trawy a jej złote loki fruwały na wietrze, gdy pędziła do mamy zadowolona i ciekawa nowości, jakie ją czekają. Razem z tatusiem wsiedli do samochodu i odjechali, Courtney ostatni raz spojrzała na ogromny, samotny dom - jej dom.
     Miejscem docelowym również okazał się dość staro wyglądający, przypominający szpital, budynek. W środku było nieprzyjaźnie i ciemno, co chwila mijały Courtney jakieś dzieci.
     - Co się dzieje? - spytała dziewczynka.
     Mamusia nie odpowiedziała, tylko podała dłoń dziewczynki jakiejś brzydkiej, starszej pani, a ta poprowadziła ją przez korytarz. Courtney odwróciła się i zobaczyła mamusię w towarzystwie dwóch innych dziewczynek. Były bardzo ładne, miały falowane brąz włoski i były identyczne.
     - Mamo! - zawołała dziewczynka ale mamusia jej nie usłyszała. Uśmiechnięta, zabrała dziewczynki za rączki i wyszła z budynku.

~~~

     Zimne ściany i niewygodne łóżko spowodowały, że Courtney zdrętwiała. Brunetka nie mogła otworzyć oczu, poruszyć głową ni ciałem. Leżała drętwo na kołdrze i wdychała zapach wilgoci, oblepiający ściany, sufit, nawet powietrze było wilgotne. Jednak pomimo tego, że została porwana i że nie może się ruszyć, było jej dobrze. Dziewczyna nie miała pojęcia, czy to przez to, że jeszcze się nie dobudziła czy może chodziło o miejsce. Połączona i związana czymś silnym z pokojem, w którym teraz leży, była aż zbyt odczuwalna.
     A może była po prostu ranna?
     Courtney chciała otworzyć oczy, na próżno jednak jej próby, ból głowy kuł niemiłosiernie, a całe ciało zmrożone nie miało zamiaru być posłuszne. Chciała krzyknąć, ale usta pozostały na miejscu, o ile było to możliwe, Courtney chciała znaleźć się teraz tam, gdzie był spokój, cisza i gdzie było...przeciętnie bezpiecznie.
     Na dnie oceanu, czekając na śmierć.
     Bo chyba to zamierzali z nią zrobić? Czego chciał -C? Śmierci? Kasy? Zemsty? Ale za co? Czemu, do diabła, ona?

~~~

     Starsza Pani w siwym koku otworzyła drzwi do niezbyt ładnego pokoiku i postawiła torebeczkę dziewczynki na stoliku przy łóżku. Podeszła do okna, by upewnić się, czy samochód już odjechał. 

     - Chcę do mamusi - szepnęła dziewczynka i szarpnęła sukienkę Starszej Pani.

     - Zostaw moją suknię, brzydka dziewucho! - krzyknęła Starsza Pani.

     Dziewczynka ze strachem w oczach odsunęła się od niej i usiadła na łóżeczku. Splotła rączki i opuściła głowę, szepcząc cichutko pod nosem.

     - Chcę do domu, do mamy - powiedziała - Do taty i do mamy. Chcę iść do altanki i powąchać kwiatuszki w ogrodzie. Gdzie jest moja mamusia? Kiedy wróci?

Starsza Pani pokręciła głową i pociągnęła nosem. Chwyciła klamkę od drzwi i spojrzała na dziecko.

     - Wy zawsze coś chcecie - i wyszła.

~~~

     - Odwal się ode mnie - powiedział blondyn - Koniec, już po komedii. 

     Courtney upadła.

     - Nie! - krzyknęła - Ross, posłuchaj!

     - Daruj - uniósł rękę do góry - Ośmieszasz się.

     - Tak, ośmieszasz się - rzekła Cameron. Podeszła do Rossa i poczęła go całować, namiętnie i z pożądaniem. 

     - Court, to koniec - szepnęła Delly - Tak mi przykro, że...

     Brunetka wstała i chwyciła za nóż, leżący na stoliku na stołówce. Leniwie przeleciała wzrokiem po zebranych i podeszła do Delly. Za jednym zamachem powaliła blondi na ziemie i spojrzała na chłopaka.

     - Lubię się z tobą bawić, Ross - szepnęła, uśmiechając się pod nosem - Dzisiaj jednak ja będę zwycięzcą.

     Courtney wzięła zamach i mocno rzuciła tępym nożem w stronę blondyna. Ktoś krzyknął. Spojrzała na swoje dłonie, były czerwone. Dziewczyna polizała środkowy palec i spojrzała na Cameron.

~~~

     - ROSS! - Courtney poderwała się i spadła z łóżka, cała obolała. Jeszcze kilka godzin temu nie była w stanie się ruszyć, a teraz gwałtowny ruch spowodował szok i Courtney, leżąc, trzęsła się i dusiła, nie mogąc nabrać powietrza.

      Morderstwo. Ona. Ross. Ross...

~~~

     - Jak masz na imię? - spytała Miła Pani.

     - Courtney - odpowiedziała dziewczynka - A pani?

     Starsza Pani uderzyła dziewczynkę w głowę za bezpośrednie zwracanie się do osób starszych, ale Miła Pani nie wydawała się zła.

     - Stormie - powiedziała i uśmiechnęła się do dziewczynki.

     - Wiesz, gdzie jest moja mamusia? - spytało dziecko - I moja altanka?

     Miła Pani Stormie wyprostowała się i spojrzała na Starszą Panią.

     - Proszę iść po dokumenty - odrzekła i znów zwróciła się do dziewczynki - Już niedługo będziesz u mamy. Obiecuję.

     Dziewczynka nieśmiało uśmiechnęła się do Miłej Pani i ujęła jej rękę. Ochoczo wyszła z nią z brzydkiego budynku, przed którym stała grupka osób, chłopcy i Miły Pan.



Witam ponownie Szanowną Szlachtę :D Nasz powrót oznacza emeryturę waszych nerwów i psychiki, także myślę, że się cieszycie :*
Uwaga, uwaga...nadchodzi....sezon II! Będziecie dużo płakać, obiecuje :) Ale tak poza tym...
Kochani, na blogu nastąpiła mała zmiana, niezdolna do przeoczenia. Ja wraz z Roxanną chciałyśmy was zapytać o bardzo ważną rzecz, mianowicie wasze zdanie na temat wyglądu bloga. Długo męczyłyśmy się i czekałyśmy na szablon, poprawiając go tryliard razy, oceniając i kręcąc nosem (my takie wybredne :D). Cóż, w naszej opinii nasz nowy szablon jest za mało tajemniczy, a wręcz otwarty jak książka. Trochę nam z tego powodu przykro, ale nie chciałyśmy już was dłużej unikać, tak więc pod tym postem chciałybyśmy zobaczyć nie tylko wasz entuzjazm sezonem II, ale również wasz opis szablonu, oraz czy jest dla was wystarczająco tajemniczy. Czy wam odpowiada...
A teraz start sezonu II za 3...2...1!!!

~Izabela i Roksana, która właśnie się wkradła... ♥